Η παχυσαρκία είναι συχνή;

Σήμερα, υπολογίζεται ότι το 40% των ανθρώπων του δυτικού κόσμου είναι παχύσαρκοι. Οι άνθρωποι που πάσχουν από την κλινικά σοβαρή μορφή της νόσου, είναι σε μεγάλο ποσοστό καταδικασμένοι να καταλήξουν σε ηλικία 50 – 60 ετών, λόγω σοβαρών, από το μεγάλο βάρος, επιπλοκών. Ο κίνδυνος να πεθάνει ένας κλινικά σοβαρά παχύσαρκος άνθρωπος, είναι δωδεκαπλάσιος σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον με άλλη πάθηση και φυσιολογικό βάρος.

Η παχυσαρκία στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα το 70% των ενηλίκων ατόμων είναι υπέρβαροι, το 22% είναι παχύσαρκοι και το 5% κλινικά σοβαρά παχύσαρκοι. Ουσιαστικά, μια μεγάλη πόλη της χώρας αποτελείται αποκλειστικά από κλινικά σοβαρά παχύσαρκους ανθρώπους, μια εικόνα που ενώ φαίνεται εντυπωσιακή, είναι δυστυχώς αριθμητικά αληθινή. Η Ελλάδα επίσης είναι πρωταθλήτρια στην παιδική παχυσαρκία μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πρόσφατη μελέτη ανέδειξε πως το 44% των παιδιών ηλικίας 10-12 ετών στην Ελλάδα είναι υπέρβαρα και 11% είναι παχύσαρκα (σε αντίθεση με το Βέλγιο όπου τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 17% και 3.5%). Αντίστοιχα, ο χρόνος που αφιερώνεται σε φυσική άσκηση εβδομαδιαίως από τους Έλληνες μαθητές είναι μόλις 7 λεπτά έναντι 40 λεπτών των παιδιών χωρών της Βόρειας Ευρώπης.

Με ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται ένας άνθρωπος παχύσαρκος;

Η πιο αποδεκτή ταξινόμηση της παχυσαρκίας μέχρι σήμερα είναι αυτή που βασίζεται στο δείκτη μάζας σώματος. Ο δείκτης αυτός αντιστοιχεί στο πηλίκο του βάρους του ατόμου (σε kg) με το ύψος του (σε m) στο τετράγωνο [kg/m2]. Φυσιολογικά ο δείκτης μάζας σώματος (Body Mass Index – BMI) είναι 18-25. Άτομα με BMI > 25 είναι υπέρβαρα ενώ άνω του 30 θεωρούνται παχύσαρκα. Όταν ο δείκτης μάζας σώματος ξεπερνά το 35 τότε έχουμε πια τη νοσογόνο ή κλινικά σοβαρή παχυσαρκία και όταν ξεπερνά το 50 τη λεγόμενη υπερπαχυσαρκία που σχετίζεται με τις περισσότερες επιπλοκές.

Η χειρουργική αντιμετώπιση επί συγκεκριμένων ενδείξεων αποτελεί μονόδρομο για τη μακροπρόθεσμα αποτελεσματική αντιμετώπιση της κλινικά σοβαρής παχυσαρκίας. Και αποτελεσματική θεωρείται όχι μόνο η απώλεια καταλλήλου βάρους αλλά και η διατήρησή του σε ικανοποιητικά επίπεδα στο χρόνο, η βελτίωση ή πλήρης θεραπεία των παθήσεων που συνοδεύουν την παχυσαρκία και φυσικά η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Η απόφαση του ασθενούς να χειρουργηθεί θα πρέπει να γίνεται συνειδητά και ύστερα από προσεκτική σκέψη. Η επέμβαση δεν είναι μια εύκολη λύση: θα πρέπει να συνοδευτεί από μια ριζική αλλαγή του τρόπου διαβίωσης όσον αφορά τη διατροφή, την άσκηση και την ψυχολογία του ασθενούς.